درج مقاله دکتر اخگر شهردار در روزنامه اصفهان زیبا
در این مقاله می خوانیم :
شهرستان فلاورجان در غرب کلان‌شهر اصفهان و با جمعیتی بالغ بر 250 هزار نفر، هشت شهر و 60 روستا دارد که همه آنها سبقه روستایی دارند. با افزایش روند جمعیت‌پذیری در شهرستان فلاورجان به‌ویژه در دو دهه اخیر، ساختار ارگانیک شهرها دستخوش تغییر شده و بافت فرسوده کم‌کم جای خود را به ساختار شطرنجی و مدرن داده است تا جایی که روند مقبولیت این ساختار برای مردم افزایش یافته است. مسئله مذکور را می توان در افزایش قیمت زمین، مسکن و استقبال عمومی برای خرید و فروش این‌گونه اراضی مشاهده کرد. این امر نه‌تنها در شهرها، بلکه در روستاها نیز کاملا مشهود و مردم‌پسندتر است؛ البته نمی‌توان جلوی سیل تقاضای مردم را گرفت؛ چراکه باید پیش از این موضوع، برای فرهنگ‌سازی بیشتر اقدام و راهکارهای مقابله با آن را پیش‌بینی می کرد.درحال‌حاضر شهرستان فلاورجان با سبقه روستایی و تهدید مدرنیزاسیون ساختاری در امر شهرسازی که البته به قول مارشال برمن[کتاب تجربه مدرنیته] ناشی از تغییر فرهنگ یا استحاله فرهنگی است، مواجه بوده و با توجه به شغل کشاورزی موجود در این شهرستان که بیشتر به صورت سنتی نیز وجود دارد، دارای پتانسیل بسیار زیاد در امر گردشگری است و می‌‌تواند از فرصت مجاورت با کلان‌شهر اصفهان استفاده کند. این بستر، تنها زمانی اتفاق می‌افتد که جهت‌گیری فکری و عملی شهرستان فلاورجان به سمت تحقق بوم‌گردی و گردشگری پایدار در روند تحقق توسعه پایدار شهری گام بردارد. همان مسئله‌ای که مدیریت کلان شهرستان از این موضوع غافل شده است؛ چرا که در غیر این صورت با افزایش روند تغییر کاربری اراضی کشاورزی و تبدیل شدند به باغ ویلا که در سالیان اخیر برای دلالان این عرصه محل رانت شده است، روند توسعه شهرستان به سمتی حرکت می کند که تحقق درآمدهای پایدار را مختل خواهد کرد،امری که در سال‌های گذشته در اراضی مهیار و مرق حدفاصل اصفهان تا بهارستان یا اراضی نجف آباد شاهد بودیم که جزء تهدید فرهنگ محلی و ایجاد تقابل طبقات اقتصادی و تحقق امر نارسیسیم شهری منجر به اراضی تک بعدی برای استفاده طبقه‌ای خاص خواهد شد و در کوتاه‌مدت عالی و در طولانی مدت تهدیدکننده می‌شود. به نظر می‌رسد در ایران مقوله گردشگری و بوم‌گردی نیاز به خلاقیت دارد و این امر به شدت تحت تاثیر تقلید قرار گرفته است؛ این در حالی است که شروع هرکدام از اقدامات یک امر خلاقانه و بدیع بوده است؛ به عنوان مثال، همه فکر می کنند باید شن های روان داشت یا گرمای زیاد برای زدن سیاه چادر یا گلاب و نوشیدنی های محلی، حال آنکه بوم‌گردی در معنای عام تحقق توسعه و افزایش ظرفیت‌های محلی و توانمندسازی مردم است که در ابتدای امر باید شناسایی و برنامه‌ای جامع برای شهرستان فلاورجان با رویکرد تحقق هدف ذکر شده تدوین شود تا بتوان از این رهگذر ظرفیت‌های شهرستان را شناسایی و دو یا سه منطقه ویژه گردشگری را برنامه‌ریزی کرد و در طولانی مدت رویکرد شهرستان را به این سمت جهت گیری داد تا منجر به تحقق درآمدهای پایدار و توسعه شهرستان در زمان مناسب شود. کلان‌شهر اصفهان با جذب حداکثری سرمایه‌های گردشگری توان بازسازی بیشتری دارد و هم روند جذب مسافران با توجه به قدمت آن بیشتر است. این در حالی است که شهرستان فلاورجان می تواند در گام اول به‌عنوان مکان ثانویه گردشگری خارجی و مکان اولیه گردشگر داخلی در تحقق بوم‌گردی در ابعاد مختلف مانند اکوتوریسم، توریسم غذا، توریسم کشاورزی و مهارت باشد؛ همچنین این مسئله می تواند در وسعت بالا شامل مناطق روستایی- شهری و اراضی کشاورزی شود و ورودی به شهرستان را به مرور زمان افزایش دهد و باعث رشد درآمدهای پایدار شهری و روستایی شود. حال با تبیین این مسئله می توان گفت با توجه به روند ساخت و سازهای ابنیه قدمت دار و ارزشمند یا از دست رفته یا با تخریب‌های شبانه قدرت بازسازی برای این ابنیه وجود ندارد.* دانشجوی دکتری شهرسازی - شهردار کلیشاد و سودرجان
برای دانلود لینک خبر در سایت روزنامه اصفهان زیبا اینجا کلیک کنید .